سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) چیست ؟
سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) : شرکتی را تصور کنید که بدون وجود یک مدیر در رأس امور، تمام اجزای آن کار خود را به درستی انجام میدهند، بدون اینکه نیازی باشد وظایفشان را کسی به آنها گوشزد کند.
سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO)، در واقع نظام مدیریتی خودکار و غیرقابل کنترلی است که طبق قوانین از پیش تعیین شده، بدون اینکه نیازی به دخالت وجود داشته باشد، به راه خود ادامه می دهد. از نظر فنی، بیت کوین اولین DAO بود؛ چراکه خالق آن قوانینش را در کدهایش نوشته بود و به طور خودکار می توانست بر اساس آنها عمل کند.
در اتریوم، با استفاده از قرارداد هوشمند امکان پیاده سازی شکل پیچیده تری از DAO وجود دارد و کاربردهای آن را به فراتر از پول ارتقا داده است. برای شکل گیری یک DAO، اول از همه قوانین آن باید در قالب کدهای قرارداد هوشمند نوشته شود و در دسترس عموم قرار گیرد.
پس از توزیع توکن (ارز دیجیتالی داخلی) یک DAO که برای فعالیتهای اقتصادی آن کاربرد دارد، سازمان خودگردان غیرمتمرکز کار خود را شروع می کند و پس از آن هیچ کس حتی سازنده آن نمی تواند آن را متوقف کند یا قوانینش را بدون نظر اکثریت تغییر دهد. برای همین، وجود یک خطا در کدهای قرارداد هوشمند DAO می تواند مشکلات بزرگی به وجود بیاورد؛ همان طور که این اتفاق در اتریوم نیز رخ داد.
در سال ۲۰۱۶ یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز به نام دائو (DAO) (این یک نام است و با خود مفهوم DAO اشتباه نگیرید) روی بلاکچین اتریوم ساخته شد. به بیان ساده، دائو یک صندوق سرمایه گذاری بود که به صورت غیر متمرکز توسط سرمایه گذارانش اداره می شد و هدف آن جذب سرمایه برای توسعه برنامه های غیر متمرکز بود.
روند کار دائو به این صورت بود که مردم می توانستند اتریوم بخرند و به دائو واریز کنند. در قبال اتریوم ها، دائو به سرمایه گذاران توکنهایی میداد که با آنها در صندوق حق رأی پیدا می کردند. برنامه نویسان می توانستند ایده های خود را ارسال کنند و سپس در میان دارندگان توکنهای دائو رأی گیری انجام می شد.
اگر ۲۰ درصد موافقت خود را با طرح اعلام می کردند، صندوق دائو به طور خودکار سرمایه مورد نیاز را در اختیار توسعه دهنده قرار می داد تا با آن بتواند برنامه خود را بسازد و بعد از ساختن برنامه، سود خوبی نصیب خودش و سرمایه گذاران شود.
برنامه دائو اولین سازمان خودگردان غیرمتمرکز بود که به صورت گسترده شروع به کار کرد و همه فرایندها به صورت غیر متمرکز و بدون واسطه انجام می شد؛ دموکراسی به معنای واقعی. طی کمتر از ۳۰ روز از معرفی، این صندوق معادل بیش از ۱۵۰ میلیون دلار اتریوم جذب کرد و سرمایه گذاران زیادی برای خرید توکنهای بیشتر لحظه شماری می کردند. ۱۵۰ میلیون دلار اتریوم در آن زمان معادل ۱۴ درصد از کل اتریوم های استخراج شده بود.
ناگهان اتفاقی که نباید، رخ داد. در کد قرارداد هوشمند این سازمان غیر متمرکز ایرادی وجود داشت و یک هکر به وسیله آن توانست هزاران واحد اتریوم را که در آن زمان معادل حدود ۵۰ میلیون دلار بود، به سرقت ببرد.
ببرد. فراموش نکنید ایراد یافت شده به کدهای برنامه نویس مربوط بود و ارتباطی با اتریوم نداشت؛ فرض کنید اتریوم اینترنت باشد و دائو وب سایتی روی اینترنت. بنابراین در خود شبکه اتریوم اتفاقی رخ نداده بود، اما از دست رفتن ۵۰ میلیون دلار اتریوم برای شبکه ای که در ابتدای راه خودش قرار داشت، یک فاجعه محسوب می شد.
به طور کلی سه راه پیش روی جامعه اتریوم بود؛ 1. هیچ کاری نمی کردند، به این معنا که طبق قوانین شبکه و این قاعده که «کد قانون است»، هکر ۵۰ میلیون دلار را برداشت می کرد که با ذات غیر متمرکز بلاکچین یک موضوع طبیعی بود. ۲. انشعاب نرم یا همان سافت فورک برای بازگشت داراییها.
۳. انشعاب سخت یا همان هاردفورک برای بازگشت دارایی ها. اکثریت جامعه تصمیم گرفتند که نگذارند اعتبار اتریوم زیر سؤال برود و در ابتدا قرار بر این شد که با استفاده از سافت فورک، مبالغ را برگردانند.
آکادمی تبریز فایننس یکی از برترین و بهترین آموزشگاه بازار های مالی در سطح شمال غرب و تبریز است.تبریز فایننس برگزار کننده دوره ارز دیجیتال دوره فارکس دوره بورس اوراق بهادار و پرایس اکشن است.اگر می خواهید درباره تبریز فایننس بیشتر بدانید می توانید از مقالات و جزئیات دوره ها ، اخبار های وب سایت مارا دنبال کنید.
